Metoda NDT-Bobath (Neurodevelopmental Treatment – NDT) została stworzona w latach 40 XX wieku przez Bertę Bobath - fizjoterapeutkę, i jej męża Karela – neurologa. Wykorzystywana do terapii pacjentów z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Przez lata ewoluowała dzięki osiągnięciom z zakresu medycyny, doświadczeniu, obserwacji rozwoju typowego i atypowego dzieci.
W oparciu o założenia metody Bobathów, lekarz pediatra Elisabeth Koeng i fizjoterapeutka Mary Quinton rozwinęły metodę tak, że stała się ona bardzo przydatna w procesie rehabilitacji wcześniaków, niemowląt i dzieci.
Metoda NDT-Bobath wykorzystywana jest w celu wspomagania rozwoju dziecka zarówno ruchowego jak i poznawczego.
Powszechnie stosowana na całym świecie u dzieci z:
- opóźnieniem psychoruchowym
- uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego
- uszkodzeniem obwodowego układu nerwowego
- wadami genetycznymi
Metoda NDT-Bobath zakłada indywidualne podejście terapeuty do dziecka. Dzięki obserwacji, fizjoterapeuta jest w stanie dostosować terapię do wieku, potrzeb, możliwości ruchowych i poznawczych dziecka.
Terapia odbywa się w warunkach bezpiecznych i bezstresowych. Motywację do ruchu uzyskuje się poprzez zabawę, ponieważ w takich warunkach dziecko jest w stanie uczyć się nowych aktywności i je zapamiętywać.